اثربخشی آموزش خودشفقت ورزی برحس امنیت واهمالکاری تحصیلی دردانش آموزان دختر متوسطه دوم آموزش و پرورش منطقه6 تهران

چکیده

هدف:هدف پژوهش حاضر اثربخشی آموزش خودشفقت­ورزی بر حس امنیت و اهمالکاری تحصیلی در دانش­آموزان دختر متوسطه دوم آموزش و پرورش منطقه 6 تهران بوده است.

روش: پژوهش حاضر از نوع مطالعات آزمایشی با طرح شبه آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش­آموزان دختر مقطع متوسطه دوم منطقه 6 شهر تهران در سال تحصیلی 1403-1402 بود. از این میان تعداد 60 نفر با روش نمونه­گیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی 30 نفر در گروه آزمایش و 30 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه­ای آموزش خودشفقت­ورزی را کسب کردند. دو گروه آزمایش و کنترل در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون به مقیاس اهمال‌کاری تحصیلی سولومون و راث بلوم (1984) و مقیاس حس امنیت ادمونسون (1999) پاسخ دادند. داده­های جمع آوری شده با تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته ها: یافته­های پژوهش نشان داد که بین حس امنیت و اهمالکاری تحصیلی گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری وجود داشته و میانگین نمرات اهمال­کاری تحصیلی در گروه آزمایش کاهش و حس امنیت در این گروه افزایش یافته بود (05/0p<).

نتیجه گیری: با توجه به یافته­های پژوهش می­توان نتیجه گرفت که آموزش مبتنی بر شفقت­ورزی بر افزایش حس امنیت و کاهش اهمال­کاری تحصیلی دانش­آموزان دختر متوسطه دوم منطقه 6 تهران تاثیر دارد.