رابطه همسر آزاری با اضطراب فراگیر در زنان مراجعه‌کننده به اورژانس اجتماعی شهر تهران

چکیده

زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه همسر آزاری با اضطراب فراگیر درزنان مراجعه‌کننده به اورژانس اجتماعی شهر تهران در سال 1402 انجام شد.
 
مواد و روش: روش پژوهش توصیفی – پیمایشی بود. جامعه آماری، موردمطالعه در این پژوهش، زنان مراجعه‌کننده به اورژانس اجتماعی شهر تهران است و طبق آخرین آمار به‌عمل‌آمده از اورژانس‌های شهر تهران حدود 6000 نفر، و در این پژوهش از روش طبقه‌ای نسبی، استفاده‌شده است و توزیع پرسشنامه و کار جمع‌آوری اطلاعات به‌صورت تصادفی بر روی آن‌ها صورت گرفته است. در این پژوهش برای برآورد حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده‌شده است و طبق این فرمول 380 نفر در نمونه‌ی آماری ما قرار می‌گیرند. ابزار پژوهش نیز برای جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه همسر آزاری (هادسون و مک اینتاش، 1981) و اضطراب فراگیر (آنتونی و همکاران، 2002) بوده که قبل از اجرا، اعتبار و پایایی آن مورد تائید قرار گرفت.
 
یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که بین مؤلفه‌های همسر آزاری با میزان اضطراب زنان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و نتایج رگرسیون نشان داد که، همسر آزاری (سوءاستفاده غیر فیزیکی و جسمی) 14 درصد واریانس میزان اضطراب فراگیر زنان را تبیین می‌کند.
 
نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که همسر آزاری نقش مهمی در ایجاد و تشدید اضطراب فراگیر در زنان دارد. این نتایج می‌تواند به برنامه‌ریزی‌های پیشگیری و مداخله‌ای در جهت کاهش همسر آزاری و اضطراب فراگیر کمک کند.