پیش بینی اختلالات رفتاری کودکان بر اساس سبک‌های فرزند پروری مادران با میانجی گری سبک دلبستگی کودکان

چکیده

هدف: شیوع اختلالات رفتاری در کودکان قابل توجه است و با سبک‌های فرزند پروری مادران و سبک‌های دلبستگی ارتباط دارد. پژوهش حاضر با هدف پیش بینی اختلالات رفتاری کودکان بر اساس سبک‌های فرزند پروری مادران با میانجی گری سبک دلبستگی کودکان در شهر اصفهان انجام شد.
 
مواد و روش‌ها: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعۀ پژوهش را کلیه کودکان 8 تا 11 سال شهر اصفهان در سال 1402 تشکیل داد که از بین آن‌ها به‌صورت در دسترس 310 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار این پژوهش شامل پرسشنامه سبک­های فرزند پروری بامریند (1991)، پرسشنامه سبک دلبستگی کاپنبرنگ و همکاران (2006) و مشکلات رفتاری راتر (1975) بود.
 
یافته‌ها: یافته­ها نشان داد ضرایب مسیر شیوه فرزند پروری آزاد گذاری مطلق 26/0 =β، شیوه استبدادی 38/0=β و شیوه اقتدار منطقی  14/0- =β بدست آمد که در سطح 05/0≥P معنی­دار بود. ضریب مسیر سبک­های دلبستگی به اختلالات رفتاری نیز 47/0 =β بدست آمد که در 05/0≥P معنی­دار بود.
 
نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‏های پژوهش، می‌توان گفت اختلالات رفتاری کودکان با سبک‌های فرزند پروری مادران و سبک‌های دلبستگی پیش بینی می‌شود.