اثربخشی کارگاه معنا در زندگی بر تاب آوری، عاطفه منفی و حمایت اجتماعی ادراک شده در دانشجویان

چکیده

هدف: هدف این مطالعه بررسی تأثیر کارگاه‌های معنا در زندگی بر تاب‌آوری، عاطفه منفی و حمایت اجتماعی ادراک شده در دانشجویان بود.
 
مواد و روش‌: این مطالعه به صورت کارآزمایی تصادفی کنترل‌شده انجام شد. ۳۰ دانشجو به صورت تصادفی به دو گروه آزمایشی (n=15) و کنترل (n=15) تقسیم شدند. گروه آزمایشی در هشت جلسه کارگاه معنا در زندگی شرکت کردند، در حالی که گروه کنترل تنها ارزیابی‌ها را تکمیل کردند. ابزارهای مورد استفاده شامل مقیاس تاب‌آوری کانر-دیویدسون (CD-RISC)، مقیاس عاطفه مثبت و منفی (PANAS)، و مقیاس حمایت اجتماعی چند بعدی (MSPSS) بود. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شدند.
 
یافته‌ها: نتایج نشان داد که گروه آزمایشی افزایش معناداری در تاب‌آوری (پیش‌آزمون: M = 32.45, SD = 5.23؛ پس‌آزمون: M = 40.67, SD = 4.89؛ p < 0.001)، کاهش معنادار در عاطفه منفی (پیش‌آزمون: M = 25.78, SD = 4.56؛ پس‌آزمون: M = 18.34, SD = 3.87؛ p < 0.001)، و افزایش معنادار در حمایت اجتماعی ادراک شده (پیش‌آزمون: M = 52.12, SD = 7.56؛ پس‌آزمون: M = 62.45, SD = 6.78؛ p < 0.001) داشتند.
 
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که کارگاه‌های معنا در زندگی می‌توانند به طور معناداری تاب‌آوری را افزایش داده، عاطفه منفی را کاهش داده و حمایت اجتماعی ادراک شده را در دانشجویان افزایش دهند. این یافته‌ها نشان می‌دهد که کارگاه‌های معنا در زندگی می‌توانند به عنوان یک مداخله موثر برای بهبود سلامت روانی و کیفیت زندگی دانشجویان استفاده شوند.